نگاهش می کنم شاید
بخواند از نگاه من 
که اورا دوست می دارم
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به کوی او
سلام من رسان و گو
تورا من دوست می دارم
ولی افسوس چون مهتاب
به روی بسترش لعزید
یکی ابر سیه امد
که روی ماه تابان را بپوشانید
صبا را دیدم وگفتم
صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم
که اورا دوست می دارم
ولی افسوس و صد افسوس
ز ابر تیره برقی جست
که قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وا مانده از هرجا 
دگر با خود کنم نجوا
یکی را دوست می دارم 
ولی افسوس او هرگر نمی داند