تا حالا فكر كرديد اگه زمان شاعراي قديمي تلفن و پيغام گير وجود داشت ، شاعرا واسه پيغام گيرشون چه متني روميذاشتن ؟

پیغام گیر حافظ :

رفته ام بیرون من از کاشانه ی خود غم مخور!
تا مگر بینم رخ جانانه ی خود غم مخور!
بشنوی پاسخ ز حافظ گر که بگذاری پیام
زآن زمان کو باز گردم خانه ی خود غم مخور !

پیغام گیر سعدی :

از آوای دل انگیز تو مستم نباشم خانه و شرمنده هستم
به پیغام تو خواهم گفت پاسخ فلک را گر فرصتی دادی به دستم

پیغام گیر فردوسی :

نمی باشم امروز اندر سرای که رسم ادب را بیارم به جای
به پیغامت ای دوست گویم جواب چو فردا بر آید بلند آفتاب

پیغام گیر خیام :

این چرخ فلک عمر مرا داد به باد ممنون توام که کرده ای از من یاد
رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد!

پیغام گیر منوچهری :

از شرم به رنگ باده باشد رویم در خانه نباشم که سلامی گویم
بگذاری اگر پیغام پاسخ دهمت زان پیش که همچو برف گردد رویم

پیغام گیر مولانا :

بهر سماع از خانه ام رفتم برون رقصان شوم
شوری برانگیزم به پا خندان شوم شادان شوم
برگو به من پیغام خودهم نمره و هم نام خود
فردا تو را پاسخ دهم..جان تو را قربان شوم

پیغام گیر باباطاهر :

تلیفون کرده ای جانم فدایت! الهی مو به قوربون صدایت!
چو از صحرا بیایم نازنینم فرستم پاسخی از دل برایت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: